مناجات با آهسته صحبت کردن بیشتر مناسبت دارد تا فریاد کشیدن و آواز خواندن. آنها خواندن مناجات است نه مناجات کردن. مثل اینکه دعاهایی که میخوانیم دعا کردن نیست؛ بیشتر خواندن دعاست... یعنی دعایی است که پیامبر ص و ائمه ی اطهار ع : و اولیاء خدا آن دعا را در یک موقعیت خاصی گفته اند و ما آن را میخوانیم و غالباً به صورت حکایت است و قصد انشاء در بسیاری از موارد نیست. بسیارند کسانی که دعا میکنند یا اصلاً معنیاش را نمیدانند یا توجه به معنایش ندارند. یعنی دعا میخوانند؛ نمیشود گفت دعا میکنند. مناجاتها هم که بلند خوانده میشود و گاهی به معنایش هم توجهی نیست، مناجات کردن نیست؛ این مناجات نامه خواندن است.
حضرت آیة اللّه علامه مصباح یزدی(دامت برکاته)
86/06/22